🔻 «اَلحَمدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمِینَ.»
🔻 «اَلحَمدُ لِلَّهِ رَبِّ العَالَمِینَ.»
آیه 9 سوره شمس را خوانده ای؟!
پس از هفت بار سوگند
1.سوگند به خورشید و گسترش پرتو آن
2.و سوگند به ماه هنگامی که در پی آن آید.
3.و سوگند به روز آن گاه که زمین را روشن و فضا را نورانی و خورشید را هویدا سازد.
4.و سوگند به شب آن گاه که خورشید را بپوشاند و آفاق و هوا را تاریک نماید.
5.و سوگند به آسمان و آن (موجود مقتدری) که آن را بنا نمود.
6.و سوگند به این زمین و به آن (ذات قادری) که آن را بگسترد.
7.و سوگند به نفس (آدمی) و به آن که او را راست و درست کرد( اعضاء او را متناسب یکدیگر و صفات او را متلائم اعضاء و محیط خارج نمود.
پس بدکاری و پرهیزکاریش را به وی الهام نمود و او را بر عمل توانا ساخت.
خداوند با تاکید می فرماید: "که به یقین رستگار شد کسی که نفس را (در کمالات اعتقادی و اخلاقی ) رشد داد و (از پلیدی های فکری و نفسانی) پاکیزه داشت."
اختلاف زن و شوهر بالاگرفته بود.
قصد داشتند طلاق بگیرند.
در حالی که با این طلاق خواسته یا ناخواسته فرزندشان قربانی می شد.
از مشاور راهکار پرسیده شد
مشاور گفت به قرآن مراجعه کنید.سوره ی نساءآیه 35
وَ إِنْ خِفْتُمْ شِقاقَ بَیْنِهِما فَابْعَثُوا حَکَماً مِنْ أَهْلِهِ وَ حَکَماً مِنْ أَهْلِها إِنْ یُریدا إِصْلاحاً یُوَفِّقِ اللَّهُ بَیْنَهُما إِنَّ اللَّهَ کانَ عَلیماً خَبیراً
و اگر از جدایی و شکاف میان آن دو ( همسر ) بیم داشته باشید ، یک داور از خانواده شوهر ، و یک داور از خانواده زن انتخاب کنید ( تا به کار آنان رسیدگی کنند ) . اگر این دو داور ، تصمیم به اصلاح داشته باشند ،خداوند به توافق آنها کمک می کند زیرا خداوند ، دانا و آگاه است ( و از نیات همه ، با خبر است ) .
به یاری خدا صمیمیت دوباره به آن خانه بازگشت...
------------البته که این یک داستانک واقعی است!------------
اساس دین ما بر مهربانی است-اصلا پیامبر رحمة للعالمین است.1
البته ما نباید پیام قرآن را ناقص بر داشت کنیم.
"بعضی از آیه ها محکماتند ... و بعضی آیه ها متشابهاتند اما آنها که در دلشان میل به باطل است ، به سبب فتنه جویی و میل به تاویل از متشابهات پیروی می کنند".2
کسی نماز نمی خواند گفتن چرا نماز نمی خوانی؟
با تسبیح ذکر می گفت: سرش را بالا گرفت و با نهیب گفت ویل للمصلین!(وای بر نماز گزاران!)3
بسم الله الرحمن الرحیم
قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ (١)الَّذِینَ هُمْ فِی صَلاتِهِمْ خَاشِعُونَ (٢)
وَالَّذِینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ (٣)وَالَّذِینَ هُمْ لِلزَّکَاةِ فَاعِلُونَ (٤)
وَالَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ
(٥)إِلا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ (٦)فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاءَ ذَلِکَ فَأُولَئِکَ هُمُ الْعَادُونَ (٧)وَالَّذِینَ هُمْ لأمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ (٨)وَالَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَوَاتِهِمْ یُحَافِظُونَ (٩)
أُولَئِکَ هُمُ الْوَارِثُونَ (١٠)
الَّذِینَ یَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ (١١)
وَلَقَدْ خَلَقْنَا الإنْسَانَ مِنْ سُلالَةٍ مِنْ طِینٍ (١٢)
ثُمَّ جَعَلْنَاهُ نُطْفَةً فِی قَرَارٍ مَکِینٍ (١٣)
ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظَامًا فَکَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْمًا ثُمَّ أَنْشَأْنَاهُ خَلْقًا آخَرَ فَتَبَارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِینَ (١٤)
ثُمَّ إِنَّکُمْ بَعْدَ ذَلِکَ لَمَیِّتُونَ (١٥)ثُمَّ إِنَّکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ تُبْعَثُونَ (١٦)
وَلَقَدْ خَلَقْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعَ طَرَائِقَ وَمَا کُنَّا عَنِ الْخَلْقِ غَافِلِینَ (١٧)
وَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَسْکَنَّاهُ فِی الأرْضِ وَإِنَّا عَلَى ذَهَابٍ بِهِ لَقَادِرُونَ (١٨)
فَأَنْشَأْنَا لَکُمْ بِهِ جَنَّاتٍ مِنْ نَخِیلٍ وَأَعْنَابٍ لَکُمْ فِیهَا فَوَاکِهُ کَثِیرَةٌ وَمِنْهَا تَأْکُلُونَ (١٩)
وَشَجَرَةً تَخْرُجُ مِنْ طُورِ سَیْنَاءَ تَنْبُتُ بِالدُّهْنِ وَصِبْغٍ لِلآکِلِینَ (٢٠)
وَإِنَّ لَکُمْ فِی الأنْعَامِ لَعِبْرَةً نُسْقِیکُمْ مِمَّا فِی بُطُونِهَا وَلَکُمْ فِیهَا مَنَافِعُ کَثِیرَةٌ وَمِنْهَا تَأْکُلُونَ (٢١)وَعَلَیْهَا وَعَلَى الْفُلْکِ تُحْمَلُونَ (٢٢)وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ فَقَالَ یَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَکُمْ مِنْ إِلَهٍ غَیْرُهُ أَفَلا تَتَّقُونَ (٢٣)فَقَالَ الْمَلأ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ مَا هَذَا إِلا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُرِیدُ أَنْ یَتَفَضَّلَ عَلَیْکُمْ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لأنْزَلَ مَلائِکَةً مَا سَمِعْنَا بِهَذَا فِی آبَائِنَا الأوَّلِینَ (٢٤)إِنْ هُوَ إِلا رَجُلٌ بِهِ جِنَّةٌ فَتَرَبَّصُوا بِهِ حَتَّى حِینٍ (٢٥)قَالَ رَبِّ انْصُرْنِی بِمَا کَذَّبُونِ (٢٦)فَأَوْحَیْنَا إِلَیْهِ أَنِ اصْنَعِ الْفُلْکَ بِأَعْیُنِنَا وَوَحْیِنَا فَإِذَا جَاءَ أَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّورُ فَاسْلُکْ فِیهَا مِنْ کُلٍّ زَوْجَیْنِ اثْنَیْنِ وَأَهْلَکَ إِلا مَنْ سَبَقَ عَلَیْهِ الْقَوْلُ مِنْهُمْ وَلا تُخَاطِبْنِی فِی الَّذِینَ ظَلَمُوا إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ (٢٧)فَإِذَا اسْتَوَیْتَ أَنْتَ وَمَنْ مَعَکَ عَلَى الْفُلْکِ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی نَجَّانَا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ (٢٨)وَقُلْ رَبِّ أَنْزِلْنِی مُنْزَلا مُبَارَکًا وَأَنْتَ خَیْرُ الْمُنْزِلِینَ (٢٩)إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ وَإِنْ کُنَّا لَمُبْتَلِینَ (٣٠)ثُمَّ أَنْشَأْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْنًا آخَرِینَ (٣١)فَأَرْسَلْنَا فِیهِمْ رَسُولا مِنْهُمْ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَکُمْ مِنْ إِلَهٍ غَیْرُهُ أَفَلا تَتَّقُونَ (٣٢)وَقَالَ الْمَلأ مِنْ قَوْمِهِ الَّذِینَ کَفَرُوا وَکَذَّبُوا بِلِقَاءِ الآخِرَةِ وَأَتْرَفْنَاهُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا مَا هَذَا إِلا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یَأْکُلُ مِمَّا تَأْکُلُونَ مِنْهُ وَیَشْرَبُ مِمَّا تَشْرَبُونَ (٣٣)وَلَئِنْ أَطَعْتُمْ بَشَرًا مِثْلَکُمْ إِنَّکُمْ إِذًا لَخَاسِرُونَ (٣٤)أَیَعِدُکُمْ أَنَّکُمْ إِذَا مِتُّمْ وَکُنْتُمْ تُرَابًا وَعِظَامًا أَنَّکُمْ مُخْرَجُونَ (٣٥)هَیْهَاتَ هَیْهَاتَ لِمَا تُوعَدُونَ (٣٦)إِنْ هِیَ إِلا حَیَاتُنَا الدُّنْیَا نَمُوتُ وَنَحْیَا وَمَا نَحْنُ بِمَبْعُوثِینَ (٣٧)إِنْ هُوَ إِلا رَجُلٌ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ کَذِبًا وَمَا نَحْنُ لَهُ بِمُؤْمِنِینَ (٣٨)قَالَ رَبِّ انْصُرْنِی بِمَا کَذَّبُونِ (٣٩)قَالَ عَمَّا قَلِیلٍ لَیُصْبِحُنَّ نَادِمِینَ (٤٠)فَأَخَذَتْهُمُ الصَّیْحَةُ بِالْحَقِّ فَجَعَلْنَاهُمْ غُثَاءً فَبُعْدًا لِلْقَوْمِ الظَّالِمِینَ (٤١)ثُمَّ أَنْشَأْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قُرُونًا آخَرِینَ (٤٢)مَا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا یَسْتَأْخِرُونَ (٤٣)ثُمَّ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا تَتْرَا کُلَّ مَا جَاءَ أُمَّةً رَسُولُهَا کَذَّبُوهُ فَأَتْبَعْنَا بَعْضَهُمْ بَعْضًا وَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِیثَ فَبُعْدًا لِقَوْمٍ لا یُؤْمِنُونَ (٤٤)ثُمَّ أَرْسَلْنَا مُوسَى وَأَخَاهُ هَارُونَ بِآیَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِینٍ (٤٥)إِلَى فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَاسْتَکْبَرُوا وَکَانُوا قَوْمًا عَالِینَ (٤٦)فَقَالُوا أَنُؤْمِنُ لِبَشَرَیْنِ مِثْلِنَا وَقَوْمُهُمَا لَنَا عَابِدُونَ (٤٧)فَکَذَّبُوهُمَا فَکَانُوا مِنَ الْمُهْلَکِینَ (٤٨)وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ لَعَلَّهُمْ یَهْتَدُونَ (٤٩)وَجَعَلْنَا ابْنَ مَرْیَمَ وَأُمَّهُ آیَةً وَآوَیْنَاهُمَا إِلَى رَبْوَةٍ ذَاتِ قَرَارٍ وَمَعِینٍ (٥٠)یَا أَیُّهَا الرُّسُلُ کُلُوا مِنَ الطَّیِّبَاتِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا إِنِّی بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِیمٌ (٥١)وَإِنَّ هَذِهِ أُمَّتُکُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّکُمْ فَاتَّقُونِ (٥٢)فَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَیْنَهُمْ زُبُرًا کُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَیْهِمْ فَرِحُونَ (٥٣)فَذَرْهُمْ فِی غَمْرَتِهِمْ حَتَّى حِینٍ (٥٤)أَیَحْسَبُونَ أَنَّمَا نُمِدُّهُمْ بِهِ مِنْ مَالٍ وَبَنِینَ (٥٥)نُسَارِعُ لَهُمْ فِی الْخَیْرَاتِ بَل لا یَشْعُرُونَ (٥٦)إِنَّ الَّذِینَ هُمْ مِنْ خَشْیَةِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ (٥٧)وَالَّذِینَ هُمْ بِآیَاتِ رَبِّهِمْ یُؤْمِنُونَ (٥٨)وَالَّذِینَ هُمْ بِرَبِّهِمْ لا یُشْرِکُونَ (٥٩)وَالَّذِینَ یُؤْتُونَ مَا آتَوْا وَقُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ أَنَّهُمْ إِلَى رَبِّهِمْ رَاجِعُونَ (٦٠)أُولَئِکَ یُسَارِعُونَ فِی الْخَیْرَاتِ وَهُمْ لَهَا سَابِقُونَ (٦١)وَلا نُکَلِّفُ نَفْسًا إِلا وُسْعَهَا وَلَدَیْنَا کِتَابٌ یَنْطِقُ بِالْحَقِّ وَهُمْ لا یُظْلَمُونَ (٦٢)بَلْ قُلُوبُهُمْ فِی غَمْرَةٍ مِنْ هَذَا وَلَهُمْ أَعْمَالٌ مِنْ دُونِ ذَلِکَ هُمْ لَهَا عَامِلُونَ (٦٣)حَتَّى إِذَا أَخَذْنَا مُتْرَفِیهِمْ بِالْعَذَابِ إِذَا هُمْ یَجْأَرُونَ (٦٤)لا تَجْأَرُوا الْیَوْمَ إِنَّکُمْ مِنَّا لا تُنْصَرُونَ (٦٥)قَدْ کَانَتْ آیَاتِی تُتْلَى عَلَیْکُمْ فَکُنْتُمْ عَلَى أَعْقَابِکُمْ تَنْکِصُونَ (٦٦)مُسْتَکْبِرِینَ بِهِ سَامِرًا تَهْجُرُونَ (٦٧)أَفَلَمْ یَدَّبَّرُوا الْقَوْلَ أَمْ جَاءَهُمْ مَا لَمْ یَأْتِ آبَاءَهُمُ الأوَّلِینَ (٦٨)أَمْ لَمْ یَعْرِفُوا رَسُولَهُمْ فَهُمْ لَهُ مُنْکِرُونَ (٦٩)أَمْ یَقُولُونَ بِهِ جِنَّةٌ بَلْ جَاءَهُمْ بِالْحَقِّ وَأَکْثَرُهُمْ لِلْحَقِّ کَارِهُونَ (٧٠)وَلَوِ اتَّبَعَ الْحَقُّ أَهْوَاءَهُمْ لَفَسَدَتِ السَّمَاوَاتُ وَالأرْضُ وَمَنْ فِیهِنَّ بَلْ أَتَیْنَاهُمْ بِذِکْرِهِمْ فَهُمْ عَنْ ذِکْرِهِمْ مُعْرِضُونَ (٧١)أَمْ تَسْأَلُهُمْ خَرْجًا فَخَرَاجُ رَبِّکَ خَیْرٌ وَهُوَ خَیْرُ الرَّازِقِینَ (٧٢)وَإِنَّکَ لَتَدْعُوهُمْ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ (٧٣)وَإِنَّ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ عَنِ الصِّرَاطِ لَنَاکِبُونَ (٧٤)وَلَوْ رَحِمْنَاهُمْ وَکَشَفْنَا مَا بِهِمْ مِنْ ضُرٍّ لَلَجُّوا فِی طُغْیَانِهِمْ یَعْمَهُونَ (٧٥)وَلَقَدْ أَخَذْنَاهُمْ بِالْعَذَابِ فَمَا اسْتَکَانُوا لِرَبِّهِمْ وَمَا یَتَضَرَّعُونَ (٧٦)حَتَّى إِذَا فَتَحْنَا عَلَیْهِمْ بَابًا ذَا عَذَابٍ شَدِیدٍ إِذَا هُمْ فِیهِ مُبْلِسُونَ (٧٧)وَهُوَ الَّذِی أَنْشَأَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالأبْصَارَ وَالأفْئِدَةَ قَلِیلا مَا تَشْکُرُونَ (٧٨)وَهُوَ الَّذِی ذَرَأَکُمْ فِی الأرْضِ وَإِلَیْهِ تُحْشَرُونَ (٧٩)وَهُوَ الَّذِی یُحْیِی وَیُمِیتُ وَلَهُ اخْتِلافُ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ أَفَلا تَعْقِلُونَ (٨٠)بَلْ قَالُوا مِثْلَ مَا قَالَ الأوَّلُونَ (٨١)قَالُوا أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ (٨٢)لَقَدْ وُعِدْنَا نَحْنُ وَآبَاؤُنَا هَذَا مِنْ قَبْلُ إِنْ هَذَا إِلا أَسَاطِیرُ الأوَّلِینَ (٨٣)قُلْ لِمَنِ الأرْضُ وَمَنْ فِیهَا إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (٨٤)سَیَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ أَفَلا تَذَکَّرُونَ (٨٥)قُلْ مَنْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَرَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ (٨٦)سَیَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ أَفَلا تَتَّقُونَ (٨٧)قُلْ مَنْ بِیَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیْءٍ وَهُوَ یُجِیرُ وَلا یُجَارُ عَلَیْهِ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (٨٨)سَیَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ فَأَنَّى تُسْحَرُونَ (٨٩)بَلْ أَتَیْنَاهُمْ بِالْحَقِّ وَإِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ (٩٠)مَا اتَّخَذَ اللَّهُ مِنْ وَلَدٍ وَمَا کَانَ مَعَهُ مِنْ إِلَهٍ إِذًا لَذَهَبَ کُلُّ إِلَهٍ بِمَا خَلَقَ وَلَعَلا بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ (٩١)عَالِمِ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ فَتَعَالَى عَمَّا یُشْرِکُونَ (٩٢)قُلْ رَبِّ إِمَّا تُرِیَنِّی مَا یُوعَدُونَ (٩٣)رَبِّ فَلا تَجْعَلْنِی فِی الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ (٩٤)وَإِنَّا عَلَى أَنْ نُرِیَکَ مَا نَعِدُهُمْ لَقَادِرُونَ (٩٥)ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ السَّیِّئَةَ نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یَصِفُونَ (٩٦)وَقُلْ رَبِّ أَعُوذُ بِکَ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّیَاطِینِ (٩٧)وَأَعُوذُ بِکَ رَبِّ أَنْ یَحْضُرُونِ (٩٨)حَتَّى إِذَا جَاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ (٩٩)لَعَلِّی أَعْمَلُ صَالِحًا فِیمَا تَرَکْتُ کَلا إِنَّهَا کَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا وَمِنْ وَرَائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلَى یَوْمِ یُبْعَثُونَ (١٠٠)فَإِذَا نُفِخَ فِی الصُّورِ فَلا أَنْسَابَ بَیْنَهُمْ یَوْمَئِذٍ وَلا یَتَسَاءَلُونَ (١٠١)فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ فَأُولَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ (١٠٢)وَمَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ فَأُولَئِکَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فِی جَهَنَّمَ خَالِدُونَ (١٠٣)تَلْفَحُ وُجُوهَهُمُ النَّارُ وَهُمْ فِیهَا کَالِحُونَ (١٠٤)أَلَمْ تَکُنْ آیَاتِی تُتْلَى عَلَیْکُمْ فَکُنْتُمْ بِهَا تُکَذِّبُونَ (١٠٥)قَالُوا رَبَّنَا غَلَبَتْ عَلَیْنَا شِقْوَتُنَا وَکُنَّا قَوْمًا ضَالِّینَ (١٠٦)رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْهَا فَإِنْ عُدْنَا فَإِنَّا ظَالِمُونَ (١٠٧)قَالَ اخْسَئُوا فِیهَا وَلا تُکَلِّمُونِ (١٠٨)إِنَّهُ کَانَ فَرِیقٌ مِنْ عِبَادِی یَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَأَنْتَ خَیْرُ الرَّاحِمِینَ (١٠٩)فَاتَّخَذْتُمُوهُمْ سِخْرِیًّا حَتَّى أَنْسَوْکُمْ ذِکْرِی وَکُنْتُمْ مِنْهُمْ تَضْحَکُونَ (١١٠)إِنِّی جَزَیْتُهُمُ الْیَوْمَ بِمَا صَبَرُوا أَنَّهُمْ هُمُ الْفَائِزُونَ (١١١)قَالَ کَمْ لَبِثْتُمْ فِی الأرْضِ عَدَدَ سِنِینَ (١١٢)قَالُوا لَبِثْنَا یَوْمًا أَوْ بَعْضَ یَوْمٍ فَاسْأَلِ الْعَادِّینَ (١١٣)قَالَ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلا قَلِیلا لَوْ أَنَّکُمْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ (١١٤)أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاکُمْ عَبَثًا وَأَنَّکُمْ إِلَیْنَا لا تُرْجَعُونَ (١١٥)فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ لا إِلَهَ إِلا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْکَرِیمِ (١١٦)وَمَنْ یَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ لا بُرْهَانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّمَا حِسَابُهُ عِنْدَ رَبِّهِ إِنَّهُ لا یُفْلِحُ الْکَافِرُونَ (١١٧)وَقُلْ رَبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَأَنْتَ خَیْرُ الرَّاحِمِینَ (١١٨)
تفسیر آیه تبلیغ و آیه اکمال دین
1. آیه تبلیغ
«یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ ما أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ وَ اللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِى الْقَوْمَ الْکافِرین» مائده/ 67
اى پیامبر! آنچه را از طرف پرودگارت به تو نازل شده، به مردم ابلاغ کن، و اگر انجام ندهى، رسالت او را به انجام نرساندهاى و خدا تو را از مردم حفظ مىکند. خداوند مردمان کافر را هدایت نمىکند.
این آیه نکاتى دارد:
1. عبارت (یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ) که در قرآن دو بار بیشتر
نیامده، بیانگر آن است که آنچه پیامبر وظیفه دارد آن را به گوش مردم برساند امر مهمى است که مربوط به رسالت اوست و او چون رسول است باید آن را اعلام کند.
2. کلمه (بَلِّغ) یعنى با جدیّت و اهتمام تمام آن را ابلاغ کن و به گوش مردم برسان تا کسى بعداً نگوید این مطلب به ما نرسید.
3. (مَا أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ) یعنى مردم بدانند آنچه پیامبر مىگوید از جانب خودش نیست، از طرف خداست، خدایى که صاحب اختیار همه است.
4. (وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ) یعنى ابلاغ این موضوع به شکل عملى و در قالب یک مراسم باشد. زیرا قرآن به جاى
آن که بفرماید: (بَلِّغْ ... وَ إِنْ لَمْ تُبَلِّغ/ بگو ... و اگر نگویى)، مىفرماید: (بَلِّغْ ... وَ إِنْ لَمْ تَفْعَلْ/ بگو ... و اگر انجام ندهى)، یعنى ابلاغِ زبانى کافى نیست، بلکه ابلاغِ فعلى لازم است، باید یک مراسمى باشد و در این مراسم، آنچه را خدا گفته، به مردم اعلام کنى.
5. عبارت (فَما بَلَّغْتَ رِسالَتَهُ) یعنى آنجه باید به مردم ابلاغ کنى، هموزن رسالت توست، به گونهاى که اگر آن را به مردم نرسانى، گویا اصل رسالت پروردگار را به انجام نرساندهاى و زحمات بیست و سه سالهات به هدر مىرود.
6. جمله (وَ اللَّهُ یَعْصِمُکَ مِنَ النَّاسِ) نیز بیان مىدارد که پیامبر از ابلاغ این امر مهم ترس و هراس داشته
است و لذا خداوند وعده مىدهد او را از شرّ مردم حفظ کند. البته روشن است پیامبر اسلام از اینکه جان خود را در راه خدا فدا کند، هراسى نداشته است و لذا در تمام جنگها در صف مقدّم جبهه حضور داشت، بلکه این امر به گونهاى بود که پیامبر احتمال مىداد برخى از مردم آن را نپذیرند و موجب فتنه و درگیرى میان مسلمانان گردد که بیش از آنکه به جان پیامبر ضرر رساند، به مکتب او ضربه وارد سازد. و لذا ادامه آیه مىفرماید: (إِنَّ اللَّهَ لایَهْدِى الْقَوْمَ الْکافِرین) یعنى خداوند اجازه نمىدهد کسانى این امر مهم را انکار مىکنند، به هدفشان برسند و تهدیدى براى تو و برنامههاى تو باشند.
در اینجا سه سؤال مطرح است:
1. این امر مهم چه چیزى بود که پیامبر تا سال آخر عمرش بیان نکرده بود؟
2. چه امرى بود که اگر پیامبر آن را نمىگفت، زحمات 23 سالهاش به هدر مىرفت؟
3. چه امرى بود که پیامبر از گفتنش هراس داشت؟
این مطلب هر چه باشد، جزء دین است، اما از اصول دین یا فروع دین؟ تک تک آنها را بررسى مى کنیم تا به نتیجه برسیم.
اصول دین، توحید است و نبوت و معاد. آیا مىشود گفت که در این 23 سال، پیامبر (ص) «لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ» را به مردم یاد نداده بود؟! اولین کلمه اى که به
مردم آموخت، این بود: «قُولُوا لَا إِلَهَ إِلَّا اللَّهُ تُفْلِحُوا». پس این امر مهم توحید نیست.
قطعا نبوت هم نیست، زیرا معنا ندارد کسى که حدود دو ماه دیگر رحلت مى کند، بگوید: مردم! من پیامبرم! آیا تا آن زمان به مردم نگفته بود: من پیامبرم!
راجع به معاد هم، پیامبر از همان روزهاى اول بعثت مردم را از دوزخ هشدار مىداد و تمام سوره هاى مکى خبر از معاد مى دهند. پس آنچه پیامبر باید در آخر عمرش اعلام کند، وقوع قیامت نیست.
اما فروع دین: آیا پیامبر (ص) تا دو ماه مانده به رحلتش از نماز نگفته بود؟! و یا آن حاجیان که از
مکه برمىگشتند تارک الصلاه بودند؟! قطعا آن مطلب نماز نبود. روزه، جهاد، خمس و زکات هم، هشت سال قبل، یعنى سال دوم هجرى قانون آنها صادر شده بود. حج هم مراد نیست، زیرا آنها از مکه برمىگشتند. امر به معروف و نهى از منکر نیز بارها در دیگر آیات قرآنى مطرح و بر لزوم آن تاکید شده بود. علاوه بر آن که پیامبر از بیان این امور هراسى نداشت و آن روزى که تنها بود و با بتها و بتپرستان مبارزه مىکرد نترسید، حالا که بین این همه یار و مرید است، بترسد؟
سؤال: با این اوصاف، آن چیست که پیامبر صلّى الله علیه و آله تا اواخر عمرش نگفته بود، توحید و معاد و
نماز و روزه هم نیست، اگر آن چیز باشد، توحید هست، نبوت هست، نماز هست، جهاد هست، امر به معروف و نهى از منکر هست، و اگر نباشد، باقى چیزها هم نیست؟
پاسخ: باید بگوئیم آن امر، امامت است. چون اگر امامِ معصوم بود، توحید زنده است و گرنه به جاى خدا طاغوت حاکم مىشود. اگر رهبرِ معصوم بود، اهداف نبوت دنبال مىشود و اگر رهبر معصوم بود، معارف معاد بیان مىشود.
نکتهاى لطیف:
در آیات قبل و بعد از این آیه نیز عبارت «مَا أُنزِلَ» آمده است: در آیه 66 مىفرماید: «مَا أُنْزِلَ إِلَیْهِمْ مِنْ
رَبِّهِم»، در آیه 67 فرمود: «مَا أُنزِلَ إِلَیْکَ مِن رَّبِّکَ»، و در آیه 68 مىفرماید: «مَا أُنزِلَ إِلَیْکُم مِّن رَّبِّکُمْ». این یک امر تصادفى نیست که در سه آیه پشت سر هم، سه تا «مَا أُنزِلَ» آمده باشد. مورد اول و سوم مربوط به کتاب آسمانى است، که مردم باید آن را به پا دارند تا از برکات آن در دنیا و آخرت بهرهمند شوند. و مورد دوم مربوط به رهبرى جامعه است که باید از سوى خدا تعیین گردد و پس از پیامبر، در قالب امام سرپرستى جامعه را بر عهده گیرد.
مهندسى قرآن را ببینید، خدا امامتِ على بن ابیطالب را گذاشته است بین دو کتاب آسمانى! در یک آیه مىگوید: کتاب خدا را بهپا دارید، وضع اقتصادیتان
خوب مىشود. و در آیه دیگر مىفرماید: اگر کتاب آسمانى را بهپا ندارید، هویت ندارید و هیچید. و در میان این دو آیه مىگوید: اى پیامبر! على را معرفى کن. یعنى کتاب آسمانى و امام معصوم در کنار هم. چنانکه پیامبر در حدیث ثقلین فرمود: «انّى تارک فیکم الثقلین کتاب الله و عترتى اهل بیتى»
2. آیه اکمال دین
«... الْیَوْمَ یَئِسَ الَّذینَ کَفَرُوا مِنْ دینِکُمْ فَلا تَخْشَوْهُمْ وَ اخْشَوْنِ الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دینَکُمْ وَ أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتى وَ رَضیتُ لَکُمُ الْإِسْلامَ دیناً ...» مائده/ 3
امروز کافران از دین شما مأیوس شدند، پس از آنان نهراسید و از من پروا داشته باشید. امروز دین شما را
کامل کردم و نعمتم را بر شما تمام ساختم و اسلام را به عنوان دین براى شما پسندیدم.
این جملات در میان آیهاى قرار گرفته که آغاز و پایان آن مربوط به خوردنىهاى حرام همچون گوشت مردار و خوک است. اما روشن است بیان این مطالب که قبلا نیز در قرآن آمده بود: (در سوره هاى انعام، بقره و نحل)، حرف تازهاى نیست و موجب اکمال و اتمام دین نمىشود، بلکه برخى چیزها باید تکرار شوند تا مؤثر واقع شوند.
اما این چه روزى است که داراى چنین ویژگىهاى مهمى مىباشد؟
روزهاى عمر شریف پیامبر اکرم را بررسى مىکنیم.
ایشان در 40 سالگى به پیغمبرى مبعوث شد و در 63 سالگى رحلت نمود. در این 23 سال رسالت پیامبر، کدام روز است که این آیه با آن مطابقت داشته باشد.
1. روز بعثت: اولین روزى است که حضرت به پیامبرى مبعوث شد. هنوز اتفاقى نیفتاده است که بگوییم امروز دین کامل شد! مثل این است که روز اولى که دانش آموز به مدرسه مىرود، معلم به او بگوید: تو امروز فارغ التحصیل شدى!
2. روز هجرت: هنگام هجرت پیامبر از مکه به مدینه هم، نه دین کامل شده بود و نه کافران مایوس گشته بودند، زیرا از هر قبیلهاى یک نفر آمده بود تا پیامبر را بکشند. و پیامبر على ابن ابىطالب را در
جاى خود نهاده بود. پس از آن نیز جنگهاى بسیارى به راه انداختند.
3. روز پیروزى: مسلمانان در برخى جنگها پیروز مىشدند و در برخى شکست مىخوردند. آنجا که شکست مىخوردند کفار امیدوارتر مىشدند و آنجا که پیروز مىشدند دشمن مأیوس نمىگشت و در صدد حملهاى دیگر برمىآمد.
4. روز فتح مکه: گرچه با فتح مکه، کافران از غلبه بر پیامبر اسلام مایوس شدند، اما امید داشتند با مرگ پیامبر، مسلمانان دچار ضعف گشته و آنان غالب گردند، زیرا پیامبر پسرى نداشت که ادامه دهنده راه او باشد.
5. روز نصب امام: روشن است هیچ موضوعى نیست که مایه ناامیدى کامل دشمنان گردد، جز تعیین جانشین، آن هم جانشینى همچون على ابن ابىطالب که شجاعت و زکاوت او مورد پذیرش همه، از دوست و دشمن بود. و این امر در روز هجدهم ذىالحجه در سرزمین غدیر خمّ اتفاق افتاد و حضرت على علیه السلام به امامت مسلمین منصوب گردید. کسى که امام خمینى دربارهاش فرمود: اگر پیامبر صلّى الله علیه و آله هیچ کارى نمىکرد و فقط یک على علیه السلام تربیت مىکرد، کافى بود.
نکات لطیف
1. قرآن در سه مورد مىگوید: در آینده نعمت را بر شما تمام خواهم کرد. یک جا پس از تغییر قبله است که مىفرماید: «وَ لِأُتِمَّ نِعْمَتى عَلَیْکُمْ» (بقره/ 150) در فتح مکه نیز مىگوید: «وَ یُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَیْکَ» (فتح/ 2) در پایان آیه کسب طهارت براى نماز نیز مىگوید: «وَ لِیُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَیْکُم» (مائده/ 6) اما در آیه غدیر خم مىفرماید: «أَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتى» نعمتم را بر شما تمام کردم. یعنى با نصب امام، نعمت الهى بر مردم کامل شد.
2. سه مرتبه در قرآن آمده است: «لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ» (توبه/ 33، فتح/ 28، صف/ 9) یعنى اسلام بر همه ادیان غالب شده و کره زمین را خواهد گرفت. اما کدام اسلام؟ این آیه مىفرماید: اسلامى که کره زمین را فرامىگیرد، اسلامِ غدیرخم است، زیرا در آیه غدیر خم فرمود: «الْیَوْمَ أَکْمَلْتُ لَکُمْ دِینَکُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَیْکُمْ نِعْمَتِى وَ رَضِیتُ لَکُمْ الْإِسْلَامَ دِینًا» یعنى اسلامى را که در غدیر خمّ کامل کردم، به عنوان دین براى شما پسندیدم. آن وقت راجع به آینده جهان مىگوید: «وَعَدَ اللَّهُ الَّذینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَ عَمِلُوا الصَّالِحاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِى الْأَرْضْ ... وَ لَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دینَهُمُ الَّذِى ارْتَضى لَهُم» (نور/ 55) خدا به کسانى از شما که ایمان آورده و کارهاى شایسته کردهاند، وعده داده است که حتماً آنان را در زمین جانشین [خود] قرار دهد، ...
و آن دینى را که برایشان پسندیده است براى آنان مستقر کند.
در غدیر خم مىگوید: «رَضِیتُ»، و در مورد حکومت بر زمین مىگوید: «ارْتَضى»، ریشه هر دو یکى است. پیداست مکتبى که مىتواند همه دنیا را زیر پرچم خودش جمع کند، مکتب اهل بیت علیهم السلام است.
3. نکته لطیفى از یک طلبه جوان یمنى یاد گرفتم. این یمنى مىگفت سنّى و شیعه همه قبول دارند که در آخر الزمان فردى از نسل پیامبر قیام مىکند که نامش مهدى است و جهان را از ظلم و جور پاک ساخته و حکومت عدل اسلامى را برپا مىسازد.
مىگوییم: شما که قیام مهدى را قبول دارید، و
مىگویید امام با نظر مردم انتخاب مىشود، خوب رأى بدهید و مهدى را مشخص کنید. مىگویند: نه، مهدى را باید خدا تعیین کند. مىگوییم: چطور شد اولین امام را شما تعیین کردید، آخرین آنها را خدا تعیین کند؟ اگر امامِ جامعه را باید خدا تعیین کند، هم اولش با خداست، هم آخرش. شما به امام اول که مىرسید، مىگویید: مردم جمع شدند و بزرگان اجماع کردند و خلیفه انتخاب شد، مىگوییم: اگر اولى را رأى دادید، رأى بدهید و یک مهدى انتخاب کنید! چطور تعیین آخرین حاکم جهان به عهده خداست و اولین آنها به عهده مردم؟
اصلا تعیین امام، کار خداست نه مردم. قرآن مىگوید:
«وَ رَبُّکَ یَخْلُقُ ما یَشاءُ وَ یَخْتارُ ما کانَ لَهُمُ الْخِیَرَه» (قصص/ 68) پروردگار تو هر چه را بخواهد مىآفریند و برمىگزیند، و آنان [در این امور] اختیارى ندارند.
البته قرآن در جاى دیگر مىگوید: «وَأَمْرُهُمْ شُورَى بَیْنَهُمْ» (شورى/ 38) «أَمْرُهُمْ» یعنى کارهایى که مربوط به مردم است، باید به صورت شورا انجام شود، اما امامت، «أَمْرُهُمْ» نیست، بلکه «أَمْرُ الله» است، کار خداست. خداوند وقتى حضرت ابراهیم را امام کرد، فرمود: «إِنِّى جَاعِلُکَ لِلنَّاسِ إِمَامًا» (بقره/ 124) من که خدا هستم، تو را امام مردم قرار دادم، ابراهیم گفت: از ذریه و نسل من نیز امام قرار ده، خدا فرمود:
«لَا یَنَالُ عَهْدِى الظّالِمیِن» عهد من به ظالم نمىرسد. یعنى هر کدام از فرزندان تو که ظالم باشند، به مقام امامت نمىرسند. پس امامت عهد خداست و عهد خدا مشورتى نیست، امر مردم مشورتى است. در جاى دیگر هم مىفرماید: «أَوْفُوا بِعَهْدى أُوفِ بِعَهْدِکُم» (بقره/ 40) شما به عهد من وفا کنید، من هم به عهد شما وفا مىکنم. اگر شما آن امامى را که من گفتم پیروى کردید، من هم به پیمانى که با شما دارم وفا کرده و شما را در دنیا سعادتمند کرده و در آخرت به بهشت جاودان خواهم برد.
قرآن در جاى دیگر مىفرماید: «ما کانَ لِمُؤْمِنٍ وَ لا مُؤْمِنَهٍ إِذا قَضَى اللَّهُ وَ رَسُولُهُ أَمْراً أَنْ یَکُونَ لَهُمُ الْخِیَرَهُ
مِنْ أَمْرِهِمْ وَ مَنْ یَعْصِ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلالًا مُبیناً» (احزاب/ 36) هیچ مرد و زن مؤمنى را نرسد که چون خدا و رسولش به کارى فرمان دهند، براى آنان در کارشان اختیارى باشد و هر که خدا و فرستادهاش را نافرمانى کند، قطعاً دچار گمراهىِ آشکارى گردیده است.
وقتى خداوند مىگوید: پس از پیامبر، علىّ امام جامعه است، دیگر کسى نمىتواند بگوید انتخاب خلیفه با ماست. و امروز نمىتوان گفت این یک امر تاریخى بود که گذشته است و ما باید خودمان فکرى کنیم و چارهاى بیندیشیم. ما در زمان غیبت امام معصوم بسر مىبریم و وظیفه داریم از کسانى که آن
حضرت مشخص فرموده تبعیِت کنیم. عالمان پرهیزکار، خیراندیش و به دور از هوى و هوس که امام زمان علیه السلام ولایت جامعه را به آنها سپرده است.
شرایط ثبت نام مدارس شبانه روزی حفظ وتفسیر کل قرآن کریم
1. تسلط کامل بر روخوانی و روان خوانی قرآن کریم
2. عدم تأهل
3. محدوده سنی 15 تا 22 سال (متولدین سال 1370تا 1378)
تبصره*درصورتی که داوطلب حافظ 2 جزءازقرآن کریم یا قاری ممتاز استانی باشد 2 سال به محدوده سنی اضافه میگردد
4. عدم اشتغال به تحصیل در طول دوره
5. سلامت کامل جسمی و روحی
6. تعهد و التزام عملی به ولایت فقیه ونظام جمهوری اسلامی
7. واریزحق ثبت نام 150000 ریال به شماره حساب 557382701 بانک کشاورزی بنام علی اکبر شاهسونی مدرسه شبانه روزی امام حسن مجتبی (علیه السلام)
****درصورت عدم احراز شرایط موسسه هیچ گونه تعهدی نسبت به پذیرش داوطلب نخواهد داشت
مراحل پذیرش:
1-ثبت نام اینترنتی
2-مصاحبه (جهت اطلاع اززمان مصاحبه از تاریخ 92/3/10 تا 92/3/20 به سایت مؤسسه مراجعه نمایید)
مدارک لازم جهت مصاحبه:
مکان مصاحبه:
فارس شهرستان قرآنی استهبان دهستان خیر روستای قرآنی ماهفرخان موسسه قرآنی فرهنگی بیت الاحزان حضرت زهرا(سلام الله علیه)
3-دوره آزمایشی (داوطلبانی که در مصاحبه پذیرش شدند در که از 2 مرداد ماه آغاز میگردد شرکت می نمایند ودرصورت موفقیت درآزمونهای دوره آزمایشی جهت حفظ تخصصی یکساله گزینش می گردند)
****درصورت داشتن هرگونه سوال باشماره تلفن 07324643185 - 07324643186 از ساعت 9 الی 13 تماس حاصل فرمایید