عفاف واژه‌ای است که بارها شنیده‌ایم، لفظی است که با ذهن لمسش می‌کنیم، اما حقیقتی است که کمتر می‌توانیم به درستی معنایش کنیم. فقط می‌دانیم هست و جایی کنار تمام ویژگی‌های خوب نشسته است.
عفاف یعنی: پارسایی‌و پرهیزگاری،
البته بیشتر به معنای پاکی در امورجنسی به کار می ره که بهش می گیم پاکدامنی.
عفاف به معنای مبارزه و جلوگیری با شهوت جنسی نیست؛ بلکه به معنای کنترل شهوته.
بعیده کسی بخواد بگه : نباید قوه جنسی رو کنترل کرد.
همونطور که انسان باید در صحبت کردن مراقب زبان باشه در امور جنسی هم لازمه.
خداوند متعال این قوه را در میان انسان قرار داده تا هم لذت ببریم و هم نسل بشر تداوم داشته باشه.
- عفاف یعنی مخالفت با همه دل بخواهی ها؟!
-نه.
عفاف یعنی مخالفت با دل بخواهی هایی که از حدش تجاوز می کنه.
-این حد رو کی مشخص می کنه؟
دین اسلام ؛به عنوان یه مکتب معتدل بخاطر سلامت زندگی مون محدوده ای رو مشخص کرده که بزودی این احکام رو بیان خواهیم کرد. انشاءالله
* سوالی که باید در موردش فکر کنیم:
تا کی باید به حرف دلم گوش کنم-هرچی دلم خواست باید بگم چشم؟
تا کی بگیم دلم خواست. دلم می خواد... دلم نمی خواد...
آیا با این دلم خواستن ها،می تونیم زندگی موفقی داشته باشیم؟
بابام می گفت تنبلی یعنی به تن بگی بلی!
منابع: لغت نامه دهخدا-نشریه فرهنگ پویا-حرفای بابام!
ان شاالله بازم در این مورد می نویسم. دعا کنید واسم!
